Wydawać by się mogło, że wiadomo, ile to mało, a ile to dużo. No ale wszyscy też już wiemy, że sprawy się różnią w zależności od kultury i gdyby tak poszperać w języku to nigdy nie ma gwarancji, że dwa plus dwa równa się cztery.

Co widać w języku polskim? Ile to dla nas mało, a ile dużo?

Wiadomo, że jeden to 1, tyle że w trzech formach: jeden, jedna, jedno:

Jeden samochód, rower, komputer, autobus, długopis

Jedna kawa, gazeta, torba, godzina, książka

Jedno jabłko, jajko, ciastko, spotkanie, mieszkanie

Wiadomo też, że 2, 3 i 4 to dużo, bo potrzebujemy do nich form liczby mnogiej:

2 samochody, rowery, komputery, autobusy, długopisy

3 kawy, gazety, torby, godziny, książki,

4 jabłka, jajka, ciastka, spotkania, mieszkania

Dobra zabawa zaczyna się, kiedy rzeczy jest bardzo dużo, to znaczy: 5 i więcej. Taką liczbę obiektów traktujemy w języku polskim jako grupę, zbiór, tłum, gromada, cała ekipa. Potrzebujemy tutaj w języku polskim formy dopełniacza liczby mnogiej, żeby wyrazić, że jest to grupa czegoś lub kogoś.

5 samochodów, rowerów, komputerów, autobusów, długopisów

7 kaw, gazet, herbat, toreb, godzin, książek

15 jabłek, jajek, ciastek, spotkań, mieszkań

Potem mamy malutki bałagan, bo wszystkie liczby z 2, 3 i 4 na końcu (22, 34, 53, 62, 73 etc.) potrzebują form mianownika liczby mnogiej, a wszystkie liczby z 5, 6, 7, 8, 9, 0 i 1 na końcu (27, 38, 49, 51, 67 etc.) mają dopełniacz liczby mnogiej.

24 rowery, 67 rowerów

24 godziny, 11 godzin

52 spotkania, 55 spotkań

Czasami mamy również bardzo ciekawe wyjątki i nieregularności, które wszystkich przyprawiają o zawrót głowy:

1 rok

2 lata

5 lat

1 dzień

2 dni

5 dni

1 tydzień

2 tygodnie

5 tygodni

1 miesiąc

2 miesiące

5 miesięcy

Zrób ćwiczenie o pierogach.